Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Duo Reges: constructio interrete. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane.

Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus.
At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?
Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo.

Nam quod ait sensibus ipsis iudicari voluptatem bonum esse,
dolorem malum, plus tribuit sensibus, quam nobis leges
permittunt, cum privatarum litium iudices sumus.

Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala?

Tu quidem reddes; Odium autem et invidiam facile vitabis. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Paria sunt igitur. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.

An potest cupiditas finiri? Is es profecto tu. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Nam si +omnino nos+ neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque quae virtuti ipsi principia dederimus; Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Que Manilium, ab iisque M. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.

Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt.

Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit.
Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium?

Verum esto;: Quid, cum volumus nomina eorum, qui quid gesserint, nota nobis esse, parentes, patriam, multa praeterea minime necessaria?
Optime, inquam.: Cave putes quicquam esse verius.
ALIO MODO.: Bork
Bork: Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?